"Στον μικρόκοσμο, όλα κινούνται αργά. Υπάρχουν εμπόδια, περιορισμοί, προτεραιότητες που πρέπει να τηρηθούν...Είναι κάτω από την κυριαρχία του χρόνου...οι άνθρωποι προχωρούν ο ένας πίσω από τον άλλον, σε μια γραμμή...το προσπέρασμα είναι αδύνατο...
Αφιερώσου στο Είναι...Μόνο μέσα σου, με τα μάτια κλειστά, θα μπορέσεις να πετάξεις, να ονειρευτείς...να εξυψωθείς πάνω από το επίπεδο της καθημερινότητας και να το υπερβείς. Η πραγματική δράση είναι η "μη δράση"....
Εάν χάσεις ένα χιλιοστό άγνοιας θα νιώσεις να τρέμουν συθέμελα οι πυραμίδες των μπίζνες και οι ναοί της οικονομίας με τις στρατιές τους των σκλάβων και ιερέων".
.....Ήμουν σίγουρος ότι αν κατάφερνα να παραμείνω για λίγο ακόμα αποστασιοποιημένος, θα γινόμουν οριστικά ένας άγνωστος για εκείνο τον κόσμο, σαν τον τερμίτη που παραμένει για δυο μέρες μακριά από την υπνωτική επίδραση της τερμιτοφωλιάς.
"Για να αλλάξουμε τη φύση των συμβάντων πρέπει να αλλάξουμε την οπτική μας. Κάποια μέρα, το υλικό σύμπαν θα γίνει το αριστούργημά μας, το κάτοπτρο της ξεθαμμένης θέλησης, τέλεια υλοποίηση της τέχνης του ονείρου".
Για τον Dreamer, το να ζει κανείς μέσα στην κάθε στιγμή, ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου. Προσπάθησα ν' αναπτύξω το "εδώ και τώρα" σαν μια πειθαρχία με τη συνεχή εξάσκηση.....Μόλις η επαγρύπνιση χαλάρωνε, σαν την υποχώρηση ενός αναχώματος, οι ανησυχίες, το άγχος και οι αρνητικές φαντασιώσεις, χυμούσαν κατά πάνω μου και με καταντούσαν ένα φριχτό, μικροκαμωμένο νάνο. Μόνο αραιά και πού σα να ξυπνούσα από έναν εφιάλτη, συνειδητοποιούσα ότι είχα καταντήσει ένα σουρωτήρι. Χιλιάδες πληγές στο Είναι, διασκόρπιζαν τη ζωή.
"Μέσα από την αυτοπαρατήρηση ο άνθρωπος εισέρχεται στους σκοτεινότερους λαβυρίνθους του Είναι. Μόνο τότε θα επέλθει η πραγματική μεταμόρφωση, θα ανακαλύψει το πραγματικό νόημα της ζωής του".
Μέσα από την αυτοπαρατήρηση ανακάλυψα τη συνάφεια που υπάρχει μεταξύ σώματος, συναισθημάτων και σκέψης. Είναι αδύνατο να τρέφεις μια ανησυχία ή να διατηρείς μια κακοθυμία, όταν το φυσικό τμήμα του συστήματος ωθείται σε μια υψηλότερη ταχύτητα....Με τη σειρά τους ο τρόπος σκέψης και η ποιότητα των συναισθημάτων, παράγουν, αναπόφευκτα, μια επίδραση στο σώμα. Η ηθελημένη προσπάθεια ανακούφισης από μια σκέψη, ή μετατροπής ενός συναισθήματος, μπορεί να τροποποιήσει με ηλεκτρονική ταχύτητα σωματικές καταστάσεις, ακόμα και σωματικά χαρακτηριστικά. Η σκέψη, το συναίσθημα και το σώμα, αναδεικνύονταν σε ένα ενιαίο σύμπαν, αποτελούμενο από ομοκεντρικούς και αλληλεπιδρώντες κόσμους, όπου τα ίδια τα συμβάντα διέδιδαν τα αποτελέσματά τους με τελείως διαφορετικές ταχύτητες και χρόνους....