ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΣΟΥ.

...ξεχνούσα τις υποδείξεις του Dreamer κι έχανα το θαυματουργικό μέρος του παιχνιδιού. Για ολοένα και μεγαλύτερα διαστήματα ζούσα με ρηχή αναπνοή..... Ανησυχίες και σκοτούρες..... με εγκλώβισαν, μέχρι που πίστεψα ότι τα πάντα εξαρτώνται από τις αποφάσεις μου, τις στρατηγικές μου επιλογές..... Ήμουν σίγουρος ότι, οι αυξανόμενες επιτυχίες των εργασιών που χειριζόμουν, ήταν το φυσικό αποτέλεσμα των ικανοτήτων και των χαρισμάτων που ανέκαθεν είχα.............
   ............................
 "Ο παράδεισος είναι μια κατάσταση του Είναι....ο άλλος κόσμος, είναι αυτός ο κόσμος, χωρίς όρια. Η θρησκεία με τις μαζικές της τελετουργίες, είναι απατηλή..."
   .....
   Μου εξήγησε ότι οι θρησκείες, οι ιδεολογίες και οι επιστήμες είναι γέφυρες που πρέπει να διασχίσουμε, να τις ξεπεράσουμε και να τις εγκαταλείψουμε. Από τη στιγμή που εξαντλούν την αποστολή τους, πρέπει να απελευθερωθούμε από αυτές. Αλλά επειδή εμείς εφησυχάζουμε, μετατρέπονται σε δογματικές και δεισιδαιμονικές φυλακές, σε θανάσιμες παγίδες.
   Για μια τέτοια, επιθετική και αντιμαχόμενη ανθρωπότητα, για έναν κόσμο που αν τον άφηνες μόνο του θα καταστρεφόταν, η θρησκεία είναι ένα εργαλείο κοινωνικού ελέγχου, πρόληψης και συγκράτησης της εγκληματικότητας, μαζί με τα δικαστήρια, τους σερίφηδες και τις φυλακές.
   "Να θυμάσαι το σκοπό σου. Εάν πραγματικά θέλεις να μετατρέψεις τη μοίρα σου σε μια μεγάλη περιπέτεια, να θυμάσαι τις αρχές του "ονείρου"...Η συγκαταβατικότητα της ανθρωπότητας στα αρνητικά συναισθήματα και σε καταστροφικές σκέψεις είναι η πραγματική αιτία όλων των συμφορών της. Να επαγρυπνάς! ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ Ν' ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΟΡΙΟ ΠΟΝΟΥ. Χρησιμοποίησε οποιοδήποτε μέσο, αλλά κλείσε άμεσα την κάθε θανάσιμη πληγή σου!" 
   ............
   "Κάνε την επανάστασή σου! διαφορετικά, κάποια μέρα θα βρεθείς κι εσύ να προσεύχεσαι ... ελπίζοντας να εξευμενίσεις κάποια θεότητα έξω από τον εαυτό σου".
   ..............
    Η πίεση της δουλειάς μεγάλωνε μέρα με τη μέρα....τις νύχτες πεταγόμουν από την ταχυκαρδία κι έμενα ξύπνιος με τις ώρες................Για μερικές στιγμές όμως κατάφερνα να επανασυνδεθώ με το "όνειρο". Θα ήθελα να μην εγκαταλείψω ποτέ ξανά εκείνο το μέρος του Είναι, εκείνο το άχρονο νησί όπου δεν υπήρχαν ανησυχίες, ανασφάλειες, άγχος.
   Εκείνη η κατάσταση όμως κρατούσε όσο ένας βλεφαρισμός. Φόβοι και αμφιβολίες, απομακρύνονταν για λίγο, επιστρέφοντας δυναμικότερα. Πνιγόμουν. Μια αναγούλα με κυρίευε και το μυαλό μου ήταν στο έλεος  μιας σωρείας σκοτεινών σκέψεων.
   Ανοίγοντας το σημειωματάριό μου, ξεπρόβαλλαν ζωντανά τα λόγια του Dreamer: "Ο κάθε άνθρωπος είναι ο μοναδικός αρχιτέκτονας της πραγματικότητας που πρέπει να ζήσει. Ο κόσμος είναι μια μεγάλη οθόνη όπου προβάλλονται τα φαντάσματα της ζωής μας...Πέρα από μας δεν υπάρχει καμία δύναμη, γνωστή ή άγνωστη, φυσική ή υπερφυσική που θα μπορούσε να επηρεάσει τη μοίρα μας...Οποιοδήποτε γεγονός της ζωής μας, πριν εκδηλωθεί, θα πρέπει να έχει τη συγκατάθεσή μας".

FIRST THING FIRST!

  "First thing first!
Μόλις δώσεις προτεραιότητα στο πιο σπουδαίο από όλα τα άλλα πράγματα: στο "όνειρο", στην εξέλιξή σου...όταν θυμάσαι Εμένα(τον Dreamer)...ξέρεις με σιγουριά τι να κάνεις και τι να μην κάνεις ... Όταν αρχίζεις να παρατηρείς τον εαυτό σου, να τον γνωρίζεις, ό,τι είναι δίκαιο αρχίζει να πραγματοποιείται και ό,τι δεν ανήκει στο "όνειρο" , ό,τι είναι άχρηστο και περιττό ή ζημιογόνο, αρχίζει να διαλύεται".
   .................................
   Φαινομενικά, εγκατέλειπα τη σίγουρη δουλειά, την οικογενειακή ισορροπία και το σπίτι, για μια επιχειρηματική περιπέτεια σε μια μακρινή χώρα. Μόνο τα χρόνια δίπλα στον Dreamer, η τεράστια δουλειά αυτοπαρατήρησης, μου έδειχναν, ότι εκείνο που πραγματικά απαρνιόμουν, ήταν το ψέμα και η εξάρτηση που ακόμα με έσπρωχναν να πιστεύω στις ασφάλειες μιας "σίγουρης δουλειάς", στην προστασία, στη βοήθεια του εξωτερικού κόσμου.
..................
   Για Εκείνον, οι ασφάλειές μου ήταν παλιατζούρες που έπρεπε να τις ανταλλάξω όσο πιο γρήγορα γίνεται, με πολύτιμο, για μένα ακόμα αόρατο.
   Εκείνες οι τόσο ριζικές αλλαγές, φαινομενικά αιφνίδιες, ήταν απλά το αποτέλεσμα ενός χιλιοστού κατανόησης που πραγματοποιήθηκε μετά από πολλά χρόνια επίπονων προσπαθειών.
   Θα χρειάζονταν κι άλλα χρόνια προετοιμασίας και θα διέπραττα ακόμα πολλά λάθη πριν προχωρήσω πιο πέρα και προωθήσω βαθιά μέσα μου τα λόγια Του.
   Δίνοντας εγώ περισσότερο χώρο στις αρχές του Dreamer, η Γκρέτχεν δεν μπορούσε παρά να διαλυθεί μαζί με όλες τις ανειλικρίνειες και τα φαντάσματα της ζωής μου. Επέστρεψε στη Νέα Υόρκη ...και δεν ξαναειδωθήκαμε ποτέ πια. Τα είδωλα που είχα λατρέψει, όσα είχα... πιστέψει, γκρεμίζονταν. Κάθε προτεραιότητα ανατράπηκε. Η καριέρα, η οικογένεια, το χρήμα, το σύνολο των αξιών, έπαιρναν νέες μορφές. Κάτι το εκπληκτικό διείσδυε στη ζωή μου. Κάτι το ευγενικό, το ειλικρινές, το αληθινό, άνοιγε χώρο, με απλότητα...
   "Στον κόσμο των γεγονότων, στον κόσμο των αντιθέτων, δεν μπορείς να συναντηθείς με τη λύση. Η λύση δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με το πρόβλημα.
   Solution comes from above and not in time! Πρέπει να ξέρεις πώς να εισέλθεις στον κόσμο των λύσεων. Όταν εξυψώνεις το Είναι σου, όλα αυτά που σου φαίνονται θαμπά, γίνονται διάφανα και τα επιφανειακά προβλήματα που έμοιαζαν ανυπέρβλητα βουνά, αποδεικνύονται απλά λοφάκια..."
   ....Στην ιστορία του κόσμου, τα προβλήματα δεν επιλύθηκαν ποτέ! Στην καλύτερη περίπτωση, μεταφέρθηκαν χρονικά ή γεωγραφικά, αναβλήθηκαν για το μέλλον ή μετακινήθηκαν ....Οι αλλαγές της ιστορίας της ανθρωπότητας και οι λύσεις που βρέθηκαν κατά καιρούς στα θεόρατα προβλήματά της, είναι, επομένως, μόνο επιφανειακές. Εκείνα τα προβλήματα είναι ακριβώς όπως ήταν πριν από χιλιάδες χρόνια. Η ανθρωπότητα δεν τα έλυσε χθες με τα γυμνά χέρια και τους πυρόλιθους, και δεν μπορεί να τα λύσει σήμερα με τις πιο προηγμένες τεχνολογίες.
   "Σίγουρα όμως, πολλά κακά τα περιορίσαμε, βελτιωθήκαμε..."
   "Μεταξύ των πιο βλαβερών και αθεράπευτων συνηθειών του ανθρώπου, είναι εκείνη η αιώνια συζήτηση για βελτίωση, και το γεγονός ότι το πιστεύει. Η καθημερινή γλώσσα είναι παραφουσκωμένη με λέξεις όπως "εξέλιξη" και "πρόοδος", αλλά όλα παραμένουν όπως ήταν. Η βελτίωση είναι αδύνατη...Η πίστη στη δυνατότητα εξέλιξης και βελτίωσης είναι μέρος των δεισιδαιμονιών της γηραιάς ανθρωπότητας. Είναι μια φανατισμένη και τυφλή πίστη".
   Εδώ και χιλιετίες, δεν συμβαίνει τίποτα. Τα προβλήματα του πλανήτη, από τη φτώχεια και την εγκληματικότητα μέχρι τις αντιπαλότητες και τους πολέμους, είναι πάντα τα ίδια, στη λίθινη εποχή όπως και στην ψηφιακή.
   "Βελτίωση είναι το σύνθημα αυτών που θέλουν να αφήσουν τα πάντα όπως είναι. Αυτών που εφησυχάζουν σε ένα οπισθοδρομικό τρόπο σκέψης, χωρίς ζωτικότητα".
Το να πιστεύεις ότι ο κόσμος μπορεί να βελτιωθεί απέξω, είναι η πεποίθηση μιας ανθρωπότητας που δεν έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει το κακό στη ρίζα του. Χρειάζεται μια επανάσταση της σκέψης, μια ανατροπή. Για να αλλάξει η πραγματικότητα πρέπει να αλλάξει το όνειρο. Μόνο το άτομο μπορεί να το κάνει. 
   Ο χρόνος λυγίζει κι ο άνθρωπος μαζί με όλους τους πολιτισμούς που δημιούργησε λυγίζουν και παρακμάζουν, με μια κυκλικότητα που τους ξαναφέρνει στο σημείο αφετηρίας, στο παρελθόν, ενώ έχουν την απατηλή εντύπωση ότι πηγαίνουν προς το μέλλον. Η λύση στη ζωή ενός ανθρώπου, όπως στην ιστορία ενός πολιτισμού, δεν δίνεται ποτέ στον χρόνο, αλλά σε έναν "κάθετο χρόνο", σε ένα άχρονο χρόνο, σε μια εξύψωση της ποιότητας της σκέψης που μπορεί να συντελεστεί μόνο αυτή τη στιγμή. 
    "Μόνο καθοδηγώντας τη στιγμή που αμφιταλαντεύεται μεταξύ του τίποτα και της αιωνιότητας, η ανθρωπότητα θα μπορέσει να διαμορφώσει το πεπρωμένο της, να δημιουργήσει γεγονότα μιας ανώτερης τάξης."
   

Ο φόβος είναι αγάπη υποβαθμισμένη.

   "Ο φόβος είναι ένα ναρκωτικό που κυλούσε ανέκαθεν στις φλέβες της ύπαρξής σου, κι εξακολουθεί. Δεν είναι φόβος για κάτι. Είναι φόβος και τίποτα παραπάνω.. Είσαι εθισμένος τώρα πια. Οι συνθήκες που συναντάει ένας άνθρωπος στον κόσμο των γεγονότων, είναι χρήσιμες γιατί αποκαλύπτουν αυτό από το οποίο προσπάθησε να ξεφύγει, για να μη δει μέσα του. Το κακό, το τυχαίο, για τους περισσότερους είναι αναποδιές. Για όποιον ανήκει στη Σχολή, είναι εργαλεία δουλειάς, για ν' αποκτήσει ξανά τη χαμένη ακεραιότητα, και να καταλάβει. Ταυτόχρονα, είναι συμπτώματα, ήχοι συναγερμού της πραγματικής του κατάστασης.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΟΣΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΠΡΩΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ."
   Αμφιβολίες, φόβοι και πόνος καθορίζουν από νωρίς τα όρια των δυνατοτήτων στη ζωή ενός καθημερινού ανθρώπου· ένας υπνωτικός χώρος, ψεύτικος, όπου νιώθει σιγουριά σαν να βρίσκεται μέσα σε ένα οχυρό, μισό καταφύγιο, μισό φυλακή.
   "Η εγκατάλειψη του φόβου είναι το πρώτο βήμα προς την ακεραιότητα, προς την ενότητα του Είναι... Πάνω στο φόβο δε χτίζεται τίποτα, ούτε μπορείς να προσθέσεις ευφυΐα. Η έλλειψη φόβου είναι ο πρωταρχικός νόμος του πολεμιστή. Ο φόβος σε κάνει να εξαρτάσαι από μια δουλειά, και σε σπρώχνει να βρεις κρησφύγετο στην αρρώστια, όπως ήδη έκανες κι εσύ στο παρελθόν."
"Κάνε το φόβο ευκαιρία! Ο άνθρωπος έχει μόνο δυο αισθήματα: το φόβο και την αγάπη. Δεν είναι αντίθετα μεταξύ τους. Είναι η ίδια αλήθεια σε διαφορετικά επίπεδα του Είναι. Ο φόβος είναι υποβαθμισμένη αγάπη, η αγάπη είναι εξυψωμένος φόβος!"
   "Ο φόβος είναι εσωτερικός θάνατος. Ήρωας είναι ένας άνθρωπος χωρίς φόβο, χωρίς εσωτερικούς θανάτους. Ήρωας, από τη λέξη έρως, amore, amors, σημαίνει α-θάνατος. Όποιος δεν έχει το θάνατο μέσα του δεν θα τον συναντήσει έξω.
   Ήρωας είναι μια βαθμίδα της ανθρώπινης σκάλας που δεν κερδίζεται στον αχό της μάχης, αλλά στη μοναξιά, νικώντας τον εαυτό μας. Η μάχη χρειάζεται μόνο για να καταστεί ορατό εκείνο που ο ήρωας έχει ήδη κατακτήσει στο αόρατο. Το αήττητο, το απρόσβλητο είναι απλά η επαλήθευση για κάτι που ήδη συνέβη στο Είναι του.. Η τεκμηρίωση της νίκης του ενάντια στο θάνατο."
   Οι αποκαλύψεις του Dreamer έριχναν ένα εκτυφλωτικό φως στους πιο μυστικούς μηχανισμούς και στις πιο σκοτεινές περιοχές της ψυχολογίας μας· σε όλα εκείνα που καθιστούν το ανθρώπινο είδος ψεύτικο, φοβητσιάρικο, θνητό.
...............
"Είναι σημαντικό για σένα να πας στο Κουβέιτ. Επιφανειακά είναι μόνο μια επιχειρηματική αρχή, εσωτερικά είναι το πρώτο βήμα για να υπερβείς μια κατάσταση όπου δεν μπορείς να αναπνεύσεις, μια κατάσταση άγχους στο Είναι σου, στην οποία εφησυχάζεις εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ο επιχειρηματίας είναι ήδη ένας άνθρωπος που προχωράει προς το "όνειρο"...είναι ένας επαναστάτης που ρισκάρει υπόληψη και πόρους για ν' αλλάξει την πραγματικότητα, να σπάσει τα προηγούμενα πρότυπα και τις ισορροπίες, και να δημιουργήσει άλλα πιο ευνοϊκά... Το να δημιουργήσεις μια ομάδα εργασίας, να αναλάβεις τις ευθύνες, να τους μεταφέρεις τον ενθουσιασμό σου, να τους μεταδώσεις το όνειρό σου, μπορούμε να τα αποκαλέσουμε επιχειρηματικά χαρακτηριστικά...αυτά, στην πραγματικότητα είναι ιδιότητες του Είναι...για ν' ανέβεις στις πιο ψηλές βαθμίδες της σκάλας της ανθρώπινης υπευθυνότητας".
   Αισθάνθηκα μέσα μου την αγωνία να θεριεύει ανεξέλεγκτα. Ένιωσα τον απαράλλαχτο πόνο του νεφρικού κολικού, όταν το Είναι διαποτίζεται από κάποια σκιά και ο εσωτερικός κόσμος σκοτεινιάζει. Δεν υπάρχει άλλη αίσθηση που να βρίσκεται ακριβώς στη μέση μεταξύ του σωματικού και του ψυχολογικού πόνου. Ενστικτωδώς, έπιασα το δεξί μου νεφρό.
   Θα ήθελα να του θέσω τους φόβους μου για την επιστροφή εκείνου του πόνου, που έτρεφα την ελπίδα πως είχε εξαφανιστεί για πάντα, και θα ήθελα να του πω για τις ιατρικές εξετάσεις που θα έκανα.
   "Σταμάτα να λες ψέματα -είπε απότομα- ανήκεις στο χειρότερο είδος, στους ανθρώπους που λένε ψέματα στον εαυτό τους: τους υποκριτές...
   Η αρρώστια  είναι ανύπαρκτη. Το σώμα δεν αρρωσταίνει ποτέ. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να στείλει σήματα, να παράγει συμπτώματα, για να μας πληροφορήσει τι λείπει από το Είναι...Οι αρρώστιες δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνο θεραπείες...
   "Κάθε θεραπεία είναι μια απελευθέρωση από το φόβο. 'Όταν θα απελευθερωθείς από την πραγματική αιτία τότε θα εξαφανιστούν τα συμπτώματα."
   ...Η αποκάλυψη ότι η αρρώστια όπως και η υγεία εξαρτιόταν μόνο από μένα, και η εξάρτηση, ο φόβος, ήταν οι κατασκευαστές των λίθων μου με βύθισε σε σκέψεις που θέριευαν μέσα μου σχηματίζοντας ολοένα και μεγαλύτερους κύκλους μέχρι που σάστισα.
   "Μέχρι τώρα έζησες εξαρτημένος...και έχεις την αρρώστια των ανεύθυνων. 'Οποιος πάσχει από νεφρά φοβάται, γι αυτό εξαρτάται...Όταν πάσχεις από νεφρά, σημαίνει ότι υπάρχουν προβλήματα επικοινωνίας, πρώτα απ' όλα με τον εαυτό σου, και μετά με τους άλλους".
   Εκείνη τη στιγμή, όσα έλεγε ο Dreamer, μου φάνηκαν περίεργα και δεν τα πολυπίστευα. Μετά από πολλούς μήνες θα ανακάλυπτα ότι προγονικοί πολιτισμοί ήδη γνώριζαν ότι στον εσωτερικό μας ουρανό λάμπουν και περιστρέφονται αστέρια και γαλαξίες, ότι οι πλανήτες που σχηματίζουν το ηλιακό μας σύστημα συνδέονται αναλογικά με τα όργανα του σώματος. Η κλασσική εποχή συσχέτιζε το συκώτι με το Δία, την καρδιά με τον Άρη, τη σπλήνα με τον Κρόνο, τα πνευμόνια με την Αφροδίτη. Η τελευταία συσχέτιση επιβεβαιώνει ότι η αναπνοή συνδέεται με τα συναισθήματα, την αγάπη, με την έννοια του a-mors, την απουσία θανάτου.
   Με την αναπνοή και τα όργανά της μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματα, να καταπολεμήσουμε το φόβο.
..........Τα νεφρά συσχετίζονται με τον Ερμή, τον φτερωτό αγγελιαφόρο των θεών, επομένως με την επικοινωνία...

   ....
"Εκείνοι που πάσχουν από νεφρά έλκονται  από τις δραστηριότητες επικοινωνίας, και αφοσιώνονται σε αυτές ακριβώς για να εξισορροπήσουν αυτή την ανικανότητα...αυτή την απουσία σύνδεσης, κατανόησης...επικοινωνίας"

........

"Οι φόβοι σου μετέτρεψαν τον οργανισμό που σε πληρώνει, σε ένα τερατώδες είδωλο που αντανακλά την εξάρτησή σου...μετέφερες έξω από τον εαυτό σου το "όνειρο"...το αντάλλαξες με ένα μισθό και ψεύτικες ασφάλειες καταντώντας σε μια κατάσταση σκλαβιάς...Όποιος εξαρτάται βρίσκεται ήδη χωμένος στο λάκκο μέχρι το λαιμό.. Η αλήθεια είναι ότι, όπως εκατομμύρια άνθρωποι, έχεις ήδη αποφασίσει να αφανιστείς".
....
   "REMOVE YOUR INNER OBSTACLES TO GROWTH AND ALL YOUR PERSONAL, SOCIAL AND ECONOMIC PROBLEMS WILL DESOLVE.
   Φόβος και εξάρτηση είναι ένα και το αυτό. Εξαρτάσαι γιατί φοβάσαι, και φοβάσαι γιατί εξαρτάσαι. Δεν υπάρχει πιο ιερός πόλεμος από τη μάχη και τη νίκη ενάντια σε αυτό το όριο...να νικήσεις το φόβο και να τον ξεριζώσεις από το Είναι..."

ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ;

..Η προοπτική να ζήσω χωρίς φόβο, να στηρίξω μια κατάσταση του Είναι που απαιτούσε ασταμάτητη επαγρύπνιση, συνεχή προσήλωση ώστε να φιλτράρεται ακόμα και ο παραμικρότερος κόκκος κόλασης, αισθάνθηκα ότι ήταν απειλητικότερη από την καθημερινή μας έμφοβη κατάσταση. Ο φόβος, η αμφιβολία, το αίσθημα απειλής από τα συμβάντα της ζωής, ήταν η μοναδική μας σιγουριά και, τελικά, η πεμπτουσία εκείνου που θεωρούμε ως φυσιολογική κατάσταση του ανθρώπου. Η ιδέα μιας ανθρωπότητας χωρίς φοβίες ήταν τόσο αποκρουστική, όσο και η προοπτική να τη δω να μεταμορφώνεται σε μια νέα ράτσα, απομακρυσμένη από μένα και από την αντίληψη που έχω για τον άνθρωπο, περισσότερο ακόμα και από ένα είδος εξωγήινων. Η απειλή της ανασφάλειάς μας είναι πιο τρομακτική από τον ίδιο τον φόβο, όπως και η ιδέα της αθανασίας είναι λιγότερο αποδεκτή από τη σιγουριά του θανάτου....
"Πίσω από κάθε πόνο, φόβο, αμφιβολία, ανασφάλεια κρύβεται μια καταστροφική σκέψη· και πίσω από μια καταστροφική σκέψη, υπάρχει το αίτιο των αιτίων: η ιδέα ότι ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Αυτός είναι ο πραγματικός killer της ανθρωπότητας, η αφετηρία κάθε ανθρώπινης συμφοράς, κάθε πολέμου και κάθε εγκληματικότητας στους πολιτισμούς που δημιούργησε.
Η συνειδητοποίηση ότι αυτός ο σπόρος θανάτου βρίσκεται στον άνθρωπο θα διέγραφε μια για πάντα το σωματικό θάνατο από τη ζωή του.
Ο θάνατος, τα περιφραγμένα σύνορα, προφυλάσσουν τον καθημερινό άνθρωπο από το σάστισμα του απείρου."
Το αίσθημα του θανάτου που έχει μέσα του ο άνθρωπος φαίνεται πως δημιουργείται τη στιγμή της γέννησής του...Όταν έρχεται στον κόσμο το ανθρώπινο ον, η πρώτη του αίσθηση είναι ότι πνίγεται, ότι καταβάλλεται. Στις δικές μας κοινωνίες, που αποκαλούμε πολιτισμένες, η ζωή ξεκινάει με μια από τις πιο βίαιες ιεροτελεστίες.....Το νεογέννητο γεννιέται με πόνο, το υποδέχονται τα εκτυφλωτικά φώτα ενός χειρουργείου, οι συγχυσμένες φωνές των γιατρών και τα ουρλιαχτά της μητέρας, χαστουκίζουν τον πισινό του και το ξαπλώνουν σε μια κρύα επιφάνεια. Η πρώτη εντύπωση είναι ο φόβος, κι από κείνη τη στιγμή, θα την ακολουθεί σα να ήταν η αληθινή του μητέρα.
"Από εκείνη τη στιγμή τίποτα δεν θα μας φαίνεται πιο οικείο από τη γλυκερή γεύση του φόβου."
Ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου μοιάζει να εξουσιάζεται από αυτή την πρώτη στιγμή, απ' την εμπειρία εκείνης της καυτής λάβας που ένιωσε να διαπερνάει τα πνευμόνια του, στην τρομακτική μετάβαση από μια υδρόβια σε μια αερόβια κατάσταση ύπαρξης. 
Και ξαφνικά άρχισα να θυμάμαι:...Για να αποφύγω προληπτικά τη δημιουργία λιθίασης οι γιατροί με είχαν συμβουλέψει να πίνω πολύ. Μου είχε γίνει με τον καιρό συνήθεια να έχω πάντα δίπλα μου ένα μπουκάλι με νερό. Το μπουκάλι μετατράπηκε σε ένα εξάρτημα που δεν τολμούσα ν' αποχωριστώ. Ένα από τα πρώτα αποτελέσματα της γνωριμίας μου με τον Dreamer, ήταν η εξάλειψη μιας ποσότητας ψυχολογικής σαβούρας και, μαζί της έφυγε και το μπουκάλι!
"Η αρρώστια σου δεν είναι η λιθίαση, αλλά η εξάρτηση.
Οι λίθοι είναι μόνο ένα σύμπτωμα, ενδεικτικά σημάδια για να οδηγηθούμε στην πραγματική αρρώστια, να βρούμε τον δρόμο της θεραπείας."  
Μου είπε  ότι όταν δεν τους δίνουμε σημασία, και δεν ακολουθούμε την ανάποδη διαδρομή, προς την πραγματική αιτία, η αρρώστια εντείνεται και τα συμπτώματα γίνονται ακόμα πιο βασανιστικά και επώδυνα....
"Όταν αφαιρείς από έναν άνθρωπο που δεν είναι έτοιμος ένα πρόβλημα ή μια αρρώστια, είναι σαν να του απενεργοποιείς το σύστημα συναγερμού ή να αφαιρείς κάποιον προνοητικό μειωτή ταχύτητας. Εάν δεν είναι έτοιμος, τα επακόλουθα είναι απρόβλεπτα. Θα μπορούσε  να επιδεινωθεί η κατάστασή σε σχέση με την προηγούμενη.
Αυτός είναι ο λόγος που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί βοήθεια απέξω. Μόλις αφαιρεθεί μια αρρώστια ή μια έγνοια, θα πρέπει να την αντικαταστήσει αμέσως με μια άλλη αρρώστια ή μια άλλη έγνοια, συνήθως πιο έντονες, αποκαθιστώντας, σαν μια τέλεια μηχανή ομοιοστασίας, τις συνθήκες που αντιστοιχούν στο Είναι του".
Μου αποκαλυπτόταν το μυστικό μας  συμπεριφοράς που αφορά στη μάζα των ανθρώπων. Ένας ψυχολογικός μηχανισμός οικουμενικής εμβέλειας, βρίσκεται ανέκαθεν μπροστά στα μάτια μας, κι όμως η λειτουργία του φαίνεται πως παραμένει ακόμα ανεξήγητη. Οι άνθρωποι έχουν δυσκολία να εγκαταλείψουν τα βάσανά τους, τους φόβους, την ανασφάλεια. Έτσι, γίνονται πάμπλουτοι σ' αυτά. Σ' αυτά τα "περιουσιακά" τους είναι προσκολλημένοι, όπως ακριβώς και στα πολυτιμότερα αγαθά τους, και τα οποία τους εμποδίζουν να εξελιχθούν...Η ανθρωπότητα τα αντιλαμβάνεται σαν προστατευτικές ασπίδες.
"...πούλησε τα υπάρχοντά σου, δώστα στους  φτωχούς και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό· μετά έλα κι ακολούθησέ με".
Επιτέλους στην πλοκή της παραβολής του πλούσιου νέου, είδα την αίγλη της μεγαλοφυΐας που τη συνέλαβε. Ο θησαυρός που φυλαγόταν για είκοσι αιώνες  μέσα σ' εκείνες τις εκπληκτικές λέξεις, τώρα έλαμπε μέσα στην εντυπωσιακή του λάμψη.
Ορίστε το νόημα της συζήτησης με τον πλούσιο νέο:
"Πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώστα στους φτωχούς".
Να ποιοι ήταν οι φτωχοί που μνημόνευε το Ευαγγέλιο. Δώστε ό,τι έχετε σε όποιον προσδοκάει να πάρει τη θέση σας. Θα αντιληφθείτε ότι όλα αυτά που κατέχετε, στα οποία είστε προσκολλημένοι περισσότερο απ' ότι και στην ίδια σας τη ζωή, είναι φτωχά σε σχέση μ' αυτά που θα έρθουν. Στο δικό μας το σύμπαν, οτιδήποτε δεν εξελίσσεται, παρακμάζει, όπως μου εξήγησε ο Dreamer. Ακόμα και στην ανθρώπινη ζωή μας, κάθε στιγμή, υπάρχουν δυο πιθανές κατευθύνσεις: ή προς τα πάνω, ή προς τα κάτω. Ο Dreamer το αποκάλεσε "νόμο της εξέλιξης" και προσδιόρισε ότι, επειδή εφαρμόζεται σε άτομα ή σε οργανισμούς, έθνη και ολόκληρους πολιτισμούς, έχει καθολική ισχύ. Χωρίς μια ώθηση προς τα πάνω, χωρίς την ειδική ενέργεια της προσδοκίας να ανέβουμε, η ζωή λυγίζει στον εαυτό της και παρακμάζει.
Αναλογίστηκα το συμβολισμό, στην περίπτωση της Εκκλησίας, που σε κάποιες περιόδους της ιστορίας της, μη καταφέρνοντας να βρει την ενέργεια για να εξυψωθεί σε μια ανώτερη τάξη, λύγισε ξανά και ξανά στον εαυτό της, κατεβαίνοντας από οκτάβα σε οκτάβα, μέχρι το σημείο όπου πήρε την αντίθετη κατεύθυνση από την αρχική. Έτσι, κατάφερε να μεταμορφωθεί στην άρνηση του εαυτού της, να γίνει ειδωλολάτρισσα, προληπτική, ακόμα και εγκληματική· έφτασε να επινοήσει την Ιερά Εξέταση, τις ομολογίες πίστης, τις Σταυροφορίες, κι ωστόσο συνεχίζει, παραδόξως, ν' αποκαλείται και να θεωρεί ακόμα τον εαυτό της χριστιανική. 
Οι πλούσιοι του Ευαγγελίου, καταδικασμένοι να μην περάσουν από το μάτι της βελόνας, να παραμείνουν μακριά από την είσοδο στην βασιλεία των ουρανών, δεν είναι οι Σκρουτζ Μακ Ντακ που κολυμπούν στο χρυσάφι των θησαυροφυλακίων τους, αλλά οι άνθρωποι που βάρυναν από τη σαβούρα των αρνητικών συναισθημάτων, από τις προσκολλήσεις τους, από τα αισθήματα ενοχής· λυγισμένοι από το βάρος του φόβου, τόσο της ζωής όσο και του θανάτου.
Μου αποκαλύφθηκε με σαφήνεια η καταστροφή που προξένησε η ανάποδη ερμηνεία του μηνύματος αυτού στη διάρκεια των αιώνων, τροφοδοτώντας εκατομμύρια ανθρώπους με μεμψιμοιρία και την έφεση προς την ανεπάρκεια. Αναλογίστηκα τη συμπεριφορά της Εκκλησίας, που, δείχνοντας οίκτο, δικαιολογώντας, και καμιά φορά εγκωμιάζοντας την ανέχεια, τη διαιώνισε χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει, καθιστώντας πιο δύσκολο το ξερίζωμά της από τη συνείδηση του ανθρώπου, κι επομένως από τις κοινωνίες του.

ΦΟΒΟΣ

"...η ζωή σε ξετρυπώνει όπου κι αν βρίσκεσαι και φοράει την πιο τρομερή μάσκα για ν' αποκαλύψει την κατάστασή σου. Τι είναι αυτό που φοβάσαι; Να γίνεις φτωχός; Να σ΄εγκαταλείψουν; Να αρρωστήσεις, να χάσεις μια ιδιοκτησία ή τη δουλειά σου; Εκείνη είναι η μάσκα που θα φοράει η ζωή για να σε τρομάξει. Οποιαδήποτε κι αν είναι η φοβία ενός ανθρώπου, μετατρέπεται σε γεγονότα που αυτός πρέπει να συναντήσει στον δρόμο του. Σαν τις εξετάσεις που δεν πέρασε και που αργά ή γρήγορα θα πρέπει να τις αντιμετωπίσει".
...
Αντιστεκόμουν ωστόσο σε κείνες τις ιδέες. Μου φαινόταν παρεκκλίνουσα η οπτική ενός πλανητικού μηχανισμού, φτιαγμένου για να διατηρεί την ανθρωπότητα σε μια μόνιμη κατάσταση φόβου, αβεβαιότητας, κάτω από μια συνεχή απειλή.
"Μόνο όταν απειλείται, ο καθημερινός άνθρωπος, μπορεί να βρει τη δύναμη να διώξει τις σκιές και τα φαντάσματα που δημιουργήθηκαν από τα παιδικά του τραύματα και τα αισθήματα ενοχής του... 
Ο πραγματικός άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από απειλές...Ζει μονίμως σε μια "κατάσταση σιγουριάς"....
...Οι ασφάλειες του καθημερινού ανθρώπου είναι οι φόβοι του...οι αμφιβολίες του είναι η αλήθεια του. Τις αγαπάει και δεν θα τις αποχωριζόταν για τίποτα στον κόσμο. Από την παιδική ηλικία γαλουχήθηκε με απατηλούς φόβους, έφαγε τον καρπό των αρνητικών του φαντασιώσεων, της ανάποδης δημιουργικότητάς του. Για τον λόγο αυτό νομίζει ότι οι σκιές είναι πραγματικές αντιξοότητες, και ζει και αισθάνεται συνεχώς υπό το καθεστώς μιας απειλής..."
...Πόνος και ανασφάλεια γίνονται φυσιολογικά συστατικά  της ζωής, μια οικεία περίφραξη, που προσφέρει ασφάλεια σε τέτοιο βαθμό, ώστε η εγκατάλειψή τους να είναι ένα κατόρθωμα ανέφικτο για τους περισσότερους ανθρώπους.
"Feel safe- με παρότρυνε. Έξω δεν υπάρχει κανένας εχθρός...Στην πραγματικότητα είσαι πάντα εσύ που απειλείς τον εαυτό σου....Δεν υπάρχουν μέθοδοι για να νιώσεις σιγουριά, δεν υπάρχουν θωρακισμένες πόρτες, ούτε θησαυροφυλάκια ή οχυρά, ούτε προφυλάξεις που μπορούν να ληφθούν"
Μια αναλαμπή μου αποσαφήνισε ότι ένας άνθρωπος μπορεί να δεχτεί επίθεση μόνο από εσωτερικούς εχθρούς. Όποιος ψεύδεται, προσποιείται, όποιος εξαπατά, αυτός που κάνει σφάλματα, ο ανασφαλής, ο αβέβαιος, όποιος φοβάται, δεν έχει τρόπο να ξεφύγει. ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ.
"Μόνο ένας άνθρωπος ικανός να στηριχθεί μόνο στον εαυτό του, μόνο ένας άνθρωπος που ΘΕΛΕΙ, που επιζητεί και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις ν' αλλάξει, μπορεί να τα καταφέρει....Στις μπίζνες, στις φαινομενικά παρακινδυνευμένες καταστάσεις, όποιος έχει αυτή τη σιγουριά δεν μπορεί να χτυπηθεί, δεν μπορεί να αποτύχει. Οτιδήποτε αγγίζει εμπλουτίζεται και πολλαπλασιάζεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και στην πιο απελπιστική περίσταση, βρίσκει πάντοτε τη λύση. Τα  γεγονότα και οι περιστάσεις τον δικαιώνουν πάντα, γιατί αυτός ο ίδιος είναι η λύση".
"Παρ' όλο που ο καθημερινός άνθρωπος νιώθει συνεχώς απειλημένος και πάντα φοβάται κάποιον ή κάτι, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα και κανένας που μπορεί να του κάνει κακό απ' έξω. Ο κόσμος είναι η προβολή, η υλοποίηση του "ονείρου" μας...ή των εφιαλτών μας. Ο κόσμος μπορεί να είναι ένας παράδεισος ή μια κόλαση. Εσύ αποφασίζεις που θα ζήσεις!"

ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ

Δεν βρισκόμουν ακόμα ούτε καν στην αρχή  του έργου της παρατήρησης, της προσήλωσης στις καταστάσεις μου, της εκλέπτυνσης του Είναι, ούτε είχα αποκτήσει την απαραίτητη ειλικρίνεια για να αναγνωρίσω ότι αυτό που καθοδηγούσε τη ζωή μου ανέκαθεν, ήταν ο φόβος.
Σήμερα νιώθω συμπόνια για εκείνο τον άνθρωπο που προσποιόταν απέναντι στον εαυτό του ότι δήθεν αναλογιζόταν και ζύγιζε τα υπέρ και τα κατά, που συνέχιζε να εμπαίζει τον εαυτό του, καθημερινά, έχοντας την αυταπάτη ότι θα έπαιρνε μια απόφαση, την οποία οι φόβοι του είχαν ήδη λάβει από καιρό. Αρνιόμουν να δεχτώ αυτό που συχνά μου καταλόγιζε ο Dreamer:
"Εσύ είσαι το μοναδικό αληθινό εμπόδιο, ο μεγαλύτερος εχθρός της εξέλιξής σου και η μόνη αιτία της κάθε αποτυχίας σου. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια αυτοπαρατήρησης και πολλές προσπάθειες για να συνειδητοποιήσεις ότι οι αντίξοες συνθήκες που σου φαίνονται αντικειμενικές, εξωτερικές, ανεξάρτητες από τη θέλησή σου, στην πραγματικότητα είναι δικές σου δημιουργίες. Τα εμπόδια που συναντάς είναι η υλοποίηση μιας εσωτερικής ωδής πόνου που ανέκαθεν αναδύεται από τα πιο σκοτεινά σημεία της υπόστασής σου."
Πράγματι, έψαχνα μια δικαιολογία που θα μου έδινε τη δυνατότητα να αρνηθώ (να εγκαταλείψω τη δουλειά μου και να αλλάξω χώρα) αλλά χωρίς να πάρω την ευθύνη, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο κάποια μέρα να κατηγορήσω το πεπρωμένο, τις περιστάσεις. Πιανόμουνα από οτιδήποτε ...στριφογύριζα έψαχνα κωλύματα...
Τελικά βρήκα αυτό που έψαχνα. Στο παρελθόν υπέφερα από λιθίαση στο δεξί νεφρό. Ποιος θα έπαιρνε μια τόσο σημαντική απόφαση, με ελαφριά την καρδιά και θα μετέφερε την οικογένειά του στο Κουβέιτ χωρίς να έχει κάνει ένα πλήρες ιατρικό τσεκάπ;
Πείστηκα ότι ήταν μια μεγάλη ευθύνη, κυρίως απέναντι στα παιδιά. Έκλεισα ραντεβού για μια ραδιογραφία. Ήταν το πρώτο βήμα. ΚΑΤΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ.
Έβρισκα καταφύγιο ξανά, εκεί στη σκοτεινή αγκαλιά της ύπαρξης όπου δεν ανταγωνίζεσαι ούτε μάχεσαι αλλά κατηγορείς, δικαιολογείσαι και επικαλείσαι τον οίκτο του κόσμου....
Εάν δεν είχε επέμβει κάτι  για να διακόψει εκείνο το τρομακτικό screen play, τα επόμενα στιγμιότυπα της ζωής μου θα παρουσίαζαν σε πρώτο πλάνο, το ανήσυχο πρόσωπο του γιατρού να ανακοινώνει μικρές σκιές στο δεξί νεφρό και να τις αναλύει...Θα έβλεπα τον εαυτό μου να χλομιάζει, να απελπίζεται και για τα επόμενα χρόνια να διαμαρτύρεται και να κατηγορεί τη μοίρα, την κακή του υγεία, που, "δυστυχώς" τον είχε εμποδίσει να αδράξει την ευκαιρία...
Το πιο τρομερό πράγμα ήταν ότι είχα πλήρη άγνοια για τα όσα μηχανορραφούσα....Έπαιρνα όρκο σε ό,τι ιερό είχα , ότι αυτό που επιθυμούσα περισσότερο ήταν τα καλά αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων και την επιβεβαίωση της καλής μου υγείας...
ΕΥΤΥΧΩΣ, ΕΝΑ ΧΡΥΣΟ ΝΗΜΑ ΜΕ ΕΝΩΝΕ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΤΟΝ DREAMER.
"Κάθε σου κίνηση, σκέψη ή λέξη, δηλώνει τη διάθεσή σου να λυγίσεις. Κρυφά, ελπίζεις να αποτύχεις, να αρρωστήσεις και να πάψεις να παλεύεις ενάντια στον "εχθρικό" κόσμο. Όπως εκατομμύρια άνθρωποι, οδήγησες την πάλη έξω από τον εαυτό σου. Για το λόγο αυτό εγκαταλείπεις τον εαυτό σου στην ήττα κι εύχεσαι να γεράσεις και να πεθάνεις...Το έχεις ήδη κάνει πάρα πολλές φορές. Ήρθε ο καιρός να σταματήσεις...μια για πάντα!"
...
"Ένας άνθρωπος σαν κι εσένα, στο έρεβος του ασυνείδητου, προετοιμάζει τις καταστροφές του, στήνει παγίδες στον εαυτό του, ενισχύει τις φυλακές του, συσκευάζει κάθε του πόνο, συμφορά, ατύχημα, αρρώστια, με τέτοια μεγάλη δεξιοτεχνία και λεπτομέρεια, που θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε πραγματική τέχνη...Μια σκοτεινή τέχνη, ασυνείδητη, σαν εκείνη ενός τερατώδους εντόμου που υφαίνει τον ιστό του στις ζωολογικές αβύσσους. Εκεί όπου, τραγικά, ο άνθρωπος είναι και η αράχνη και η λεία."
...Ο Dreamer μου αποκάλυπτε ότι μπορούσα να παραγγείλω πέτρες για το δεξί μου νεφρό, και να τις κατασκευάσω όπως θα μου άρεσαν, με την ίδια απλότητα που θα μπορούσα να ζητήσω την αρμονία, την επιτυχία και να τα αποκτήσω......
Για τον Dreamer τα εμπόδια που συναντάμε είναι η υλοποίηση της ακατανοησίας μας. Man is his understanding.
Το μέτρο ενός ανθρώπου είναι το επίπεδο κατανόησης που έχει, και είναι αυτό που δημιουργεί τον κόσμο που του αξίζει. Η κατανόηση είναι μια ικανότητα εσωτερικής επίγνωσης, μια διεύρυνση της οπτικής  και απαλοιφής της σαβούρας και των βρώμικων υποστρωμάτων. Είναι μια πράξη θέλησης. Δεν μπορεί να έρθει ούτε να επιβληθεί απ' έξω. 
Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να αναζητεί τον Παράδεισο. Δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να τον αξιωθεί. Η μόνη αυτοπειθαρχία που χρειάζεται να εφαρμόσεις είναι να απαλείψεις την κόλαση, την ακατανοησία σου.
...Αναλογίστηκα τι θα γινόταν αν η επίσημη επιστήμη δεχόταν αυτή την αλήθεια: ο άνθρωπος είναι ο μόνος δημιουργός των συμφορών του, που πρώτα γεννιούνται μέσα του και μετά εκδηλώνονται έξω. Η συνειδητοποίηση του πόσο υπάκουοι είναι το σώμα και ο προσωπικός μας κόσμος, η ανακάλυψη του πόσο ισχυρή, καλώς ή κακώς, η δημιουργική ικανότητα της σκέψης μας, θα ήταν για τον πολιτισμό μας ένα σοκ πολύ μεγαλύτερο από την ανακάλυψη του Κοπέρνικου.....η οπτική του Dreamer έφερνε μια επανάσταση στο πεπρωμένο, ανατρέποντας την πιο βαθιά ριζωμένη προκατάληψη: την πεποίθηση ότι υπάρχει ένας εξωτερικός κόσμος, τον οποίο μπορεί κανείς να ενοχοποιήσει, ότι υπάρχει κάποιος ή κάτι να κατηγορήσει, για κείνη τη σειρά από ήττες, που αποτελούν την ίδια του τη ζωή.
The world is the such because you are such,
υπέρτατη συντόμευση της φιλοσοφίας του Dreamer και αποκορύφωμα της οπτικής του, που θα μπορούσε να αντιστρέψει την ίδια την κατεύθυνση της ύπαρξης: όχι πια από έξω προς τα μέσα, αλλά, αντιστρόφως, από μέσα προς τα έξω, όπως κάθε θεραπεία. Το χριστιανικό mea culpa, η ρωμαϊκή πίστη στον homo faber, η αυτογνωσία της εποχής των σοφών και οι φωνές όλων των μεγάλων σχολών υπευθυνότητας που είχαν δημιουργήσει μακρόβιες αυτοκρατορίες και πολιτισμούς, αντήχησαν μαζί, κραταιά και επιβλητικά....
............
The world is the such because you are such
Ο άνθρωπος είναι ένα δυστυχισμένο ον που, περιστοιχισμένο από την τελειότητα και από κάθε αφθονία, βλέπει τον κόσμο με τα μάτια ενός βατράχου, και παραπονιέται για όσα βλέπει.  

ΤΟ "ΥΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΕΙΔΟΣ"

Οι παρατηρήσεις μου με οδήγησαν στην επιβεβαίωση της ύπαρξης, στους ανθρώπινους οργανισμούς, μιας "ψυχολογικής μόλυνσης", η οποία μοιάζει να έχει ξεφύγει από κάθε επιστημονική έρευνα. Είναι το προϊόν μιας συνεχούς ροής δυσάρεστων συναισθημάτων, φόβου, φθόνου, ζήλειας, μικρόψυχων σκέψεων, ασήμαντων συζητήσεων, που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα των επιχειρήσεων παράγοντας αρρώστιες κι αμέτρητες ζημιές στο νου και το σώμα εκατομμυρίων αντρών και γυναικών........................
"Με την εξαρτημένη εργασία δεν ανήκεις σε μια κοινωνική ή συμβατική κατηγορία, αλλά σε μια χαμηλή βαθμίδα της σκάλας του Είναι."
....Η αποκάλυψη ότι η εξαρτώμενη εργασία ήταν η σύγχρονη συνέχεια της σκλαβιάς, είχε ταρακουνήσει για πάντα τα θεμέλια της δικής μου περιγραφής του κόσμου...
"Κάποια μέρα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ο χειροτέχνης και όχι το χειροτέχνημα, ο ονειρευτής και όχι το όνειρο, ο δημιουργός και όχι το δημιούργημα...ότι όλα είναι στην υπηρεσία σου. Τότε δεν θα μπορείς πια να εξαρτάσαι!..."
Έκαιγε ακόμα, όπως το αλάτι στην ανοιχτή πληγή, η ανακάλυψη ότι ανήκω σε μια φυλή, στην κατηγορία ενός "υπαλληλικού είδους", και ότι όλη μου η εκπαίδευση, από το σχολείο μέχρι τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Λονδίνο  και στη Νέα Υόρκη, δεν ήταν άλλο παρά μια συνεχής εξάσκηση για τη φυλακή, μια σχολή φακίρηδων με σκοπό να καταστήσει υποφερτό  τον ακραίο πόνο της εξάρτησης.
Ξαφνικά, ο κόσμος των επιχειρήσεων και των μπίζνες, στον οποίο από παιδί ονειρευόμουν να ανήκω, αποδεικνυόταν ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, ένα σωφρονιστικό δίκτυο, μεγάλο όσο ο πλανήτης. Απόδραση! Αυτό ήταν το μόνο πράγμα που είχε νόημα για έναν άνθρωπο. Μια λίμα κι ένα σχέδιο φυγής, ο δικός σου πραγματικός πλούτος.
.........Μπήκα πολλές φορές στην ουρά, διεισδύοντας σε μια από τις πολλές ουρές αντρών και γυναικών, που σχηματίζονταν  στο χολ, μπροστά στο ρολόι. Παρατήρησα ότι όλοι ακολουθούσαν τη διαδικασία σαν κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Συνομιλούσαν, κάπνιζαν, γελούσαν, καθώς  με την κάρτα στο χέρι περίμεναν βήμα-βήμα, να έρθει η σειρά τους να τη χτυπήσουν. Στήθηκα πολλές φορές μαζί τους στην ουρά. Κάθε φορά που έφτανα μπροστά στο ρολόι με κυρίευε μια ξαφνική, αβάσταχτη ντροπή. Και τότε έφευγα χωρίς να χτυπήσω. Κι όταν ανακτούσα ένα επίπεδο αξιοπρέπειας, τα λόγια του Dreamer έρχονταν να μου δώσουν έμπνευση ξανά. Τα αφουγκραζόμουνα να πάλλονται μέσα μου ζωντανά και δυνατά.
"Να είσαι ανεξάρτητος, ελεύθερος. Be a rebel.! Ένας επαναστάτης δεν εξαρτάται από κανένα...και σέβεται τη μοναδικότητά του...Ο μόνος του λόγος ύπαρξης είναι να πραγματοποιήσει το "όνειρό" του. Σ' αυτό αφιερώνει τη ζωή του και κάθε μόριο της ενέργειάς του.
Δεν γίνεται να ονειρεύεσαι και να εξαρτάσαι.. Να ονειρεύεσαι  και να υπηρετείς, αυτό μάλιστα. Να υπηρετείς δεν σημαίνει να εξαρτάσαι... Να υπηρετείς σημαίνει να κυριαρχείς στη ζωή σου και σ΄ εκείνη των άλλων...είναι η δράση όποιου αγαπάει. Μόνο  όποιος αγαπάει μπορεί να υπηρετεί. Όποιος δεν αγαπάει, δεν μπορεί παρά να εξαρτάται!"
Αλλά αυτό διαρκούσε λίγο! Η αρνητική φαντασία υπερτερούσε. Τρομακτικές σκέψεις για ένα μέλλον, χωρίς εκείνη τη δουλειά, με έκαναν να υποχωρώ, καταντώντας ένα μικροσκοπικό όν. Ο φόβος είχε χιλιάδες μάσκες, οι ανησυχίες για το μέλλον κρύβονταν πίσω από το αίσθημα ευθύνης προς την οικογένεια και τα παιδιά.........
Οι στιγμές διαύγειας γίνονταν ολοένα και πιο σπάνιες.............έχτιζα και πάλι για τρίτη φορά μια οικογένεια . Αλλά χωρίς να το καταλάβω, εγκλωβιζόμουνα στις κατακόμβες παλιών φυλακών........ Φαινομενικά, είχα αλλάξει δουλειά, είχα αλλάξει σύντροφο, είχα αλλάξει ήπειρο, αλλά στην πραγματικότητα η ζωή μου έπαιρνε πάντα την άκαμπτη μορφή που είχε καταγραμμένη στη μνήμη των ιστών της... Μέρα με τη μέρα, πετραδάκι-πετραδάκι, ξανάχτιζα τη ζωή που είχα πάντα, σαν ένα μηχανικό ον, που είναι καταδικασμένο από τη μνήμη κατασκευής του, να επαναλαμβάνει την κάθε του κίνηση, σφραγισμένο σε μια ασυνείδητη αιωνιότητα. Παλιές συνήθειες, σκέψεις και συναισθήματα που υπήρχαν ανέκαθεν, έπλαθαν με σχολαστική ακρίβεια τις ίδιες περιστάσεις και τα ίδια γεγονότα του παρελθόντος. Κάτω από τη μάσκα μιας νέας ζωής, πίσω από την αδέξια προσπάθεια να μεταμορφωθεί σε μέλλον, το παρελθόν αναπαραγόταν οδυνηρά, πάντα ίδιο με τον εαυτό του.
"A man cannot hide...Κάθε σκέψη, συναίσθημα ή πράξη καταγράφεται ανεξίτηλα στο Είναι του, και η ίδια του η υπόσταση είναι αδέκαστος φύλακας και εκτελεστής. Αυτή καθορίζει τη μοίρα του...'Ενας  άνθρωπος μπορεί να έχει την αυταπάτη ότι δραπετεύει, ότι αλλάζει τη ζωή του αλλάζοντας τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά πέρα από την επιφανειακή  διαφορά των καταστάσεων, θα τοποθετείται πάντα στο ίδιο σημείο της "σκάλας", εκεί που τον τοποθετεί ο βαθμός υπευθυνότητάς του, ακεραιότητας και αγάπης. " 
"Η μεγαλύτερη αυταπάτη της ανθρωπότητας, είναι η ιδέα ότι έχει ένα μέλλον. Ένας καθημερινός άνθρωπος , στην πραγματικότητα δεν έχει μέλλον. Πέρα από μια φαινομενική κατάσταση, συναντάει μόνο και πάντα το παρελθόν του."
Γεγονότα, συναντήσεις, περιστάσεις επαναλαμβάνονται και συμβαίνουν ξανά στη ζωή του, πάντα τα ίδια, ελαφρώς καμουφλαρισμένα.
"Είναι σα να λέμε ότι οι άνθρωποι ζουν μια μεταχειρισμένη ζωή, από δεύτερο χέρι....κι ωστόσο ο καθένας έχει την αυταπάτη ότι τα γεγονότα της ζωής του είναι κατακαίνουργα, φτιαγμένα ειδικά για κείνον...." 
"Εκείνο που βλέπει ο άνθρωπος γύρω του...η πραγματικότητα εξωτερικά από εκείνον, είναι το παρελθόν. Εκείνο που αποκαλείς παρόν, είναι πραγματικά η αναμετάδοση μιας εκπομπής."
"Αυτό που βλέπεις και αγγίζεις, τα γεγονότα που θα ορκιζόσουν ότι συμβαίνουν ακριβώς αυτή τη στιγμή, καταγράφηκαν καιρό πριν. Για να μπορέσουν να επιβεβαιωθούν, δέχτηκαν τη συγκατάθεσή σου σε μια άλλη διάσταση, στον κόσμο του Είναι, στις ψυχικές σου καταστάσεις....Τα περιστατικά της ζωής, είναι παγιωμένες καταστάσεις του Είναι και γίνονται ορατά με τον χρόνο. Ενώ τα ζεις και εμπλέκεσαι σε αυτά, μπορείς να πιστέψεις ότι συμβαίνουν μπροστά στα μάτια σου, έχεις την αυταπάτη ότι είναι ολοκαίνουργια και ότι γίνονται για πρώτη φορά. Στην πραγματικότητα αυτά είναι η προβολή του παρελθόντος σου, που επαναλαμβάνει τον εαυτό του με μια μόλις μικρή παραλλαγή".
.......................
"Αυτό που ο άνθρωπος αποκαλεί μέλλον, στην πραγματικότητα είναι οι πλάτες του παρελθόντος του... Η μόνη δυνατότητα να κυριαρχήσεις στη ζωή σου βρίσκεται στο "εδώ και τώρα"... Μόνο χειραγωγώντας τη στιγμή, που αιωρείται μεταξύ του τίποτα και της αιωνιότητας, ο άνθρωπος μπορεί να "δράσει", να αξιωθεί ένα πραγματικό πεπρωμένο, να το διαμορφώσει και να δημιουργήσει γεγονότα μιας ανώτερης τάξης".