"Όπως εκατομμύρια άνθρωποι, πέρασες όλη σου τη ζωή κρυμμένος στις πτυχές οργανισμών χωρίς ζωή-με κατηγόρησε-. Αντάλλαξες την ελευθερία σου για μια χούφτα απατηλών βεβαιοτήτων...."
"ΜΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ;...ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ...Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ...."
"Αντιθέτως! Ο κόσμος έχει σταματήσει γιατί υπάρχουν άνθρωποι που εξαρτώνται, άνθρωποι θανάσιμα φοβισμένοι.Έτσι όπως είναι η ανθρωπότητα δεν μπορεί να συλλάβει μια κοινωνία απελευθερωμένη από την εξάρτηση."...." Η εξάρτηση είναι η άρνηση του ονείρου, είναι η μασκαράτα που φοράνε οι άνθρωποι για να κουκουλώσουν την απουσία της ελευθερίας, την άρνηση της ζωής". ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΛΕΞΗ, "υπάλληλος", ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΦΕΡΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ Dreamer ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΟΛΗ ΤΗΣ ΤΗ ΘΛΙΒΕΡΟΤΗΤΑ. Η ΥΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΤΑΝ ΩΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ. ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΥΠΟΤΑΓΗΣ. ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΕΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΛΗΘΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΑ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ, ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΑ, ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ, ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ-ΜΟΧΘΟ, ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΑΝ, ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ.
"Μια μέρα μια ονειροπόλα κοινωνία δεν θα εργάζεται πλέον. Μια ανθρωπότητα που αγαπάει θα είναι αρκετά πλούσια για να ονειρεύεται, και θα είναι πάμπλουτη, επειδή ονειρεύεται. Το σύμπαν είναι απολύτως άφθονο, είναι το υπερχειλισμένο Κέρας της Αμάλθειας με όλα εκείνα που επιθυμεί η καρδιά ενός ανθρώπου...Σε ένα τέτοιο σύμπαν είναι αδύνατο να υπάρχει ο φόβος της ανεπάρκειας. Μόνο άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο φόβο και την αμφιβολία, μπορούν να είναι φτωχοί και να διαιωνίζουν την εξάρτηση και την μιζέρια στον κόσμο". -ΜΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΦΤΩΧΟΣ!
"Φτώχεια σημαίνει να μη βλέπεις τα όριά σου...Το να είσαι φτωχός σημαίνει ότι παραιτήθηκες από το δικαίωμά σου να είσαι δημιουργός, με αντάλλαγμα μια δουλειά που δεν αγαπάς, που δεν επέλεξες".