"Η πτώση του Αδάμ και της Εύας από την Εδέμ συμβαίνει κάθε στιγμή....κάθε στιγμή όποτε είμαστε έρμαια της περιγραφής του κόσμου...όποτε ξεχνάμε ότι είμαστε οι δημιουργοί, μας διώχνουν από τον Παράδεισο. Το δημιούργημα τότε εξεγείρεται και αντεπιτίθεται εναντίον μας.. Αυτό είναι το προπατορικό αμάρτημα, το ασυγχώρητο, θανατηφόρο αμάρτημα να αντικαθιστάς το αίτιο με το αποτέλεσμα.Ένας ακέραιος, αληθινός άνθρωπος...είναι έτσι γιατί είναι κυρίαρχος του εαυτού του...Παρ' όλο τον φαινομενικό δυναμισμό των γεγονότων και την ποικιλία των καταστάσεων, αυτός γνωρίζει, ότι ο κόσμος είναι ο καθρέφτης του...Καλό ή κακό, ωραίο ή άσχημο, σωστό ή λανθασμένο, αυτό που ο άνθρωπος συναντάει είναι μόνο η αντανάκλασή του και όχι η πραγματικότητα...Καθένας δρέπει πάντα τον εαυτό του και μόνο. Εσύ είσαι ο σπόρος και η συγκομιδή...Για το λόγο αυτό όλες οι ιστορικές επαναστάσεις απέτυχαν...προσπάθησαν ν' αλλάξουν τον κόσμο απ'έξω...ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΚΑΛΙΖΕ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ Ν'ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ."