"Όταν συνειδητοποιήσεις ότι το έξω το έχεις δημιουργήσει εσύ, ότι εσύ περιέχεις τον κόσμο και όχι το αντίστροφο...όταν θυμάσαι ότι όλο αυτό που βλέπεις, ακούς, αγγίζεις, είναι καρπός της δημιουργίας σου, δεν μπορείς πλέον να το φοβάσαι...Ο κόσμος είναι μια τσιχλόφουσκα, παίρνει το σχήμα των δοντιών σου...Ο κόσμος, οι άλλοι, είναι η πιο έντιμη, η πιο ειλικρινής έκφραση του τι πραγματικά είμαστε...
Ο επίγειος παράδεισος είναι η προβολή μιας ψυχικής κατάστασης, ενός φορητού παραδείσου...Για να κρατήσεις ανέπαφο αυτόν τον παράδεισο, για να κρατήσεις ενωμένα τα άτομα που τον απαρτίζουν, πρέπει πάντα να επαγρυπνείς, πρέπει συνεχώς να "επεμβαίνεις"....
ΝΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙΣ σημαίνει να μάθεις να εισέρχεσαι στα πιο σκοτεινά σημεία του εαυτού σου και να τα φωτίζεις....
...Εάν επέτρεπα, έστω και σε ένα μόνο κόκκο της κόλασης να διεισδύσει στον παράδεισό Μου...όλα αυτά θα εξαφανίζονταν...Κάποτε, για να αξίζεις τον παράδεισο, και για να μπορέσεις να τον διατηρήσεις, θα πρέπει να μάθεις να τον θωρακίζεις από κάθε αμέλεια...από τους εσωτερικούς σου θανάτους...Ένας λαμπερός άνθρωπος προβάλλει τη φωτεινότητά του:έναν ευτυχισμένο, ολοκληρωμένο κόσμο, και δεν επιτρέπει σε τίποτα να τον αμαυρώσει..."
...ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΥΛΙΚΟΤΗΤΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΜΥΡΩΔΙΕΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ....ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΤΕΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Ν' ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΤΗ ΔΥΣΩΔΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ, ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ, ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΜΙΑ ΔΙΑΡΡΟΗ ΓΚΑΖΙΟΥ, ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ...
"Ο κόσμος είναι η τέλεια αναπαράσταση των καταστάσεων του Είναι σου".