FIRST THING FIRST!

  "First thing first!
Μόλις δώσεις προτεραιότητα στο πιο σπουδαίο από όλα τα άλλα πράγματα: στο "όνειρο", στην εξέλιξή σου...όταν θυμάσαι Εμένα(τον Dreamer)...ξέρεις με σιγουριά τι να κάνεις και τι να μην κάνεις ... Όταν αρχίζεις να παρατηρείς τον εαυτό σου, να τον γνωρίζεις, ό,τι είναι δίκαιο αρχίζει να πραγματοποιείται και ό,τι δεν ανήκει στο "όνειρο" , ό,τι είναι άχρηστο και περιττό ή ζημιογόνο, αρχίζει να διαλύεται".
   .................................
   Φαινομενικά, εγκατέλειπα τη σίγουρη δουλειά, την οικογενειακή ισορροπία και το σπίτι, για μια επιχειρηματική περιπέτεια σε μια μακρινή χώρα. Μόνο τα χρόνια δίπλα στον Dreamer, η τεράστια δουλειά αυτοπαρατήρησης, μου έδειχναν, ότι εκείνο που πραγματικά απαρνιόμουν, ήταν το ψέμα και η εξάρτηση που ακόμα με έσπρωχναν να πιστεύω στις ασφάλειες μιας "σίγουρης δουλειάς", στην προστασία, στη βοήθεια του εξωτερικού κόσμου.
..................
   Για Εκείνον, οι ασφάλειές μου ήταν παλιατζούρες που έπρεπε να τις ανταλλάξω όσο πιο γρήγορα γίνεται, με πολύτιμο, για μένα ακόμα αόρατο.
   Εκείνες οι τόσο ριζικές αλλαγές, φαινομενικά αιφνίδιες, ήταν απλά το αποτέλεσμα ενός χιλιοστού κατανόησης που πραγματοποιήθηκε μετά από πολλά χρόνια επίπονων προσπαθειών.
   Θα χρειάζονταν κι άλλα χρόνια προετοιμασίας και θα διέπραττα ακόμα πολλά λάθη πριν προχωρήσω πιο πέρα και προωθήσω βαθιά μέσα μου τα λόγια Του.
   Δίνοντας εγώ περισσότερο χώρο στις αρχές του Dreamer, η Γκρέτχεν δεν μπορούσε παρά να διαλυθεί μαζί με όλες τις ανειλικρίνειες και τα φαντάσματα της ζωής μου. Επέστρεψε στη Νέα Υόρκη ...και δεν ξαναειδωθήκαμε ποτέ πια. Τα είδωλα που είχα λατρέψει, όσα είχα... πιστέψει, γκρεμίζονταν. Κάθε προτεραιότητα ανατράπηκε. Η καριέρα, η οικογένεια, το χρήμα, το σύνολο των αξιών, έπαιρναν νέες μορφές. Κάτι το εκπληκτικό διείσδυε στη ζωή μου. Κάτι το ευγενικό, το ειλικρινές, το αληθινό, άνοιγε χώρο, με απλότητα...
   "Στον κόσμο των γεγονότων, στον κόσμο των αντιθέτων, δεν μπορείς να συναντηθείς με τη λύση. Η λύση δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με το πρόβλημα.
   Solution comes from above and not in time! Πρέπει να ξέρεις πώς να εισέλθεις στον κόσμο των λύσεων. Όταν εξυψώνεις το Είναι σου, όλα αυτά που σου φαίνονται θαμπά, γίνονται διάφανα και τα επιφανειακά προβλήματα που έμοιαζαν ανυπέρβλητα βουνά, αποδεικνύονται απλά λοφάκια..."
   ....Στην ιστορία του κόσμου, τα προβλήματα δεν επιλύθηκαν ποτέ! Στην καλύτερη περίπτωση, μεταφέρθηκαν χρονικά ή γεωγραφικά, αναβλήθηκαν για το μέλλον ή μετακινήθηκαν ....Οι αλλαγές της ιστορίας της ανθρωπότητας και οι λύσεις που βρέθηκαν κατά καιρούς στα θεόρατα προβλήματά της, είναι, επομένως, μόνο επιφανειακές. Εκείνα τα προβλήματα είναι ακριβώς όπως ήταν πριν από χιλιάδες χρόνια. Η ανθρωπότητα δεν τα έλυσε χθες με τα γυμνά χέρια και τους πυρόλιθους, και δεν μπορεί να τα λύσει σήμερα με τις πιο προηγμένες τεχνολογίες.
   "Σίγουρα όμως, πολλά κακά τα περιορίσαμε, βελτιωθήκαμε..."
   "Μεταξύ των πιο βλαβερών και αθεράπευτων συνηθειών του ανθρώπου, είναι εκείνη η αιώνια συζήτηση για βελτίωση, και το γεγονός ότι το πιστεύει. Η καθημερινή γλώσσα είναι παραφουσκωμένη με λέξεις όπως "εξέλιξη" και "πρόοδος", αλλά όλα παραμένουν όπως ήταν. Η βελτίωση είναι αδύνατη...Η πίστη στη δυνατότητα εξέλιξης και βελτίωσης είναι μέρος των δεισιδαιμονιών της γηραιάς ανθρωπότητας. Είναι μια φανατισμένη και τυφλή πίστη".
   Εδώ και χιλιετίες, δεν συμβαίνει τίποτα. Τα προβλήματα του πλανήτη, από τη φτώχεια και την εγκληματικότητα μέχρι τις αντιπαλότητες και τους πολέμους, είναι πάντα τα ίδια, στη λίθινη εποχή όπως και στην ψηφιακή.
   "Βελτίωση είναι το σύνθημα αυτών που θέλουν να αφήσουν τα πάντα όπως είναι. Αυτών που εφησυχάζουν σε ένα οπισθοδρομικό τρόπο σκέψης, χωρίς ζωτικότητα".
Το να πιστεύεις ότι ο κόσμος μπορεί να βελτιωθεί απέξω, είναι η πεποίθηση μιας ανθρωπότητας που δεν έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει το κακό στη ρίζα του. Χρειάζεται μια επανάσταση της σκέψης, μια ανατροπή. Για να αλλάξει η πραγματικότητα πρέπει να αλλάξει το όνειρο. Μόνο το άτομο μπορεί να το κάνει. 
   Ο χρόνος λυγίζει κι ο άνθρωπος μαζί με όλους τους πολιτισμούς που δημιούργησε λυγίζουν και παρακμάζουν, με μια κυκλικότητα που τους ξαναφέρνει στο σημείο αφετηρίας, στο παρελθόν, ενώ έχουν την απατηλή εντύπωση ότι πηγαίνουν προς το μέλλον. Η λύση στη ζωή ενός ανθρώπου, όπως στην ιστορία ενός πολιτισμού, δεν δίνεται ποτέ στον χρόνο, αλλά σε έναν "κάθετο χρόνο", σε ένα άχρονο χρόνο, σε μια εξύψωση της ποιότητας της σκέψης που μπορεί να συντελεστεί μόνο αυτή τη στιγμή. 
    "Μόνο καθοδηγώντας τη στιγμή που αμφιταλαντεύεται μεταξύ του τίποτα και της αιωνιότητας, η ανθρωπότητα θα μπορέσει να διαμορφώσει το πεπρωμένο της, να δημιουργήσει γεγονότα μιας ανώτερης τάξης."