ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΣΟΥ.

...ξεχνούσα τις υποδείξεις του Dreamer κι έχανα το θαυματουργικό μέρος του παιχνιδιού. Για ολοένα και μεγαλύτερα διαστήματα ζούσα με ρηχή αναπνοή..... Ανησυχίες και σκοτούρες..... με εγκλώβισαν, μέχρι που πίστεψα ότι τα πάντα εξαρτώνται από τις αποφάσεις μου, τις στρατηγικές μου επιλογές..... Ήμουν σίγουρος ότι, οι αυξανόμενες επιτυχίες των εργασιών που χειριζόμουν, ήταν το φυσικό αποτέλεσμα των ικανοτήτων και των χαρισμάτων που ανέκαθεν είχα.............
   ............................
 "Ο παράδεισος είναι μια κατάσταση του Είναι....ο άλλος κόσμος, είναι αυτός ο κόσμος, χωρίς όρια. Η θρησκεία με τις μαζικές της τελετουργίες, είναι απατηλή..."
   .....
   Μου εξήγησε ότι οι θρησκείες, οι ιδεολογίες και οι επιστήμες είναι γέφυρες που πρέπει να διασχίσουμε, να τις ξεπεράσουμε και να τις εγκαταλείψουμε. Από τη στιγμή που εξαντλούν την αποστολή τους, πρέπει να απελευθερωθούμε από αυτές. Αλλά επειδή εμείς εφησυχάζουμε, μετατρέπονται σε δογματικές και δεισιδαιμονικές φυλακές, σε θανάσιμες παγίδες.
   Για μια τέτοια, επιθετική και αντιμαχόμενη ανθρωπότητα, για έναν κόσμο που αν τον άφηνες μόνο του θα καταστρεφόταν, η θρησκεία είναι ένα εργαλείο κοινωνικού ελέγχου, πρόληψης και συγκράτησης της εγκληματικότητας, μαζί με τα δικαστήρια, τους σερίφηδες και τις φυλακές.
   "Να θυμάσαι το σκοπό σου. Εάν πραγματικά θέλεις να μετατρέψεις τη μοίρα σου σε μια μεγάλη περιπέτεια, να θυμάσαι τις αρχές του "ονείρου"...Η συγκαταβατικότητα της ανθρωπότητας στα αρνητικά συναισθήματα και σε καταστροφικές σκέψεις είναι η πραγματική αιτία όλων των συμφορών της. Να επαγρυπνάς! ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ Ν' ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΟΡΙΟ ΠΟΝΟΥ. Χρησιμοποίησε οποιοδήποτε μέσο, αλλά κλείσε άμεσα την κάθε θανάσιμη πληγή σου!" 
   ............
   "Κάνε την επανάστασή σου! διαφορετικά, κάποια μέρα θα βρεθείς κι εσύ να προσεύχεσαι ... ελπίζοντας να εξευμενίσεις κάποια θεότητα έξω από τον εαυτό σου".
   ..............
    Η πίεση της δουλειάς μεγάλωνε μέρα με τη μέρα....τις νύχτες πεταγόμουν από την ταχυκαρδία κι έμενα ξύπνιος με τις ώρες................Για μερικές στιγμές όμως κατάφερνα να επανασυνδεθώ με το "όνειρο". Θα ήθελα να μην εγκαταλείψω ποτέ ξανά εκείνο το μέρος του Είναι, εκείνο το άχρονο νησί όπου δεν υπήρχαν ανησυχίες, ανασφάλειες, άγχος.
   Εκείνη η κατάσταση όμως κρατούσε όσο ένας βλεφαρισμός. Φόβοι και αμφιβολίες, απομακρύνονταν για λίγο, επιστρέφοντας δυναμικότερα. Πνιγόμουν. Μια αναγούλα με κυρίευε και το μυαλό μου ήταν στο έλεος  μιας σωρείας σκοτεινών σκέψεων.
   Ανοίγοντας το σημειωματάριό μου, ξεπρόβαλλαν ζωντανά τα λόγια του Dreamer: "Ο κάθε άνθρωπος είναι ο μοναδικός αρχιτέκτονας της πραγματικότητας που πρέπει να ζήσει. Ο κόσμος είναι μια μεγάλη οθόνη όπου προβάλλονται τα φαντάσματα της ζωής μας...Πέρα από μας δεν υπάρχει καμία δύναμη, γνωστή ή άγνωστη, φυσική ή υπερφυσική που θα μπορούσε να επηρεάσει τη μοίρα μας...Οποιοδήποτε γεγονός της ζωής μας, πριν εκδηλωθεί, θα πρέπει να έχει τη συγκατάθεσή μας".